Centralny kompleks świadomości, treści związane z własnym „ja”, samoświadomość, świadomość indywidualna ukształtowana w toku rozwoju osobistego, zwłaszcza w wyniku wczesnych relacji z osobami znaczącymi (matka, ojciec, rodzeństwo, opiekunowie). Zasadniczy zrąb ego stanowią główne, częściowo świadome identyfikacje, np. z ważnymi osobami lub bohaterami baśni, literatury, filmu, wyobraźni. Ego niedojrzałe, słabo zróżnicowane posługuje się archaicznymi mechanizmami, manipuluje, stosuje z przesadą uniki albo inne, mniej lub bardziej dojrzałe mechanizmy obronne (izolacja, projekcja, wyparcie, tłumienie, sublimacja, racjonalizacja i in.). Ego dojrzałe konfrontuje się z własnym wnętrzem i otoczeniem bardziej świadomie, w sposób planowy, systematyczny, spójny i wyrazisty, a w razie potrzeby kompromisowy, otwarty na okoliczności, potrzeby innych. W procesie indywiduacji rozwój ego prowadzi do powstania świadomej i w miarę trwałej relacji „ja” z archetypami, w tym przede wszystkim z archetypem Jaźni (tzw. oś ego – Jaźń).
